این جایی که زندگی می کنم، اجازه برگشت بهش را هر وقت که بخواهم دارم. لازم نیست ویزا بگیرم که برگردم سر خانه زندگیم. و این یعنی می شود به لحظه ای تصمیم گرفت و رفت ایران. حتی برای 3 روز. حتی اصلا برای یک آخر هفته (خدا پدر مادر کارت اعتباری را هم بیامرزد!)

حالا آنها هم همه شان کارتی دارند که می شود باهاش بدون ویزا آمد اینجایی که من زندگی می کنم. یعنی دلشان که تنگ شود، چاره کار یک تلفن است به آژانس هواپیمایی. می شود که حتی فردایش راه بیافتند. می شود که حتی من بهشان بگویم "فردا بیا." و امکانش هست که بیایند.

در معیارهای زندگی این 7 سال من این یعنی بهشت....